Waarom het Metropole moet blijven!

Tussen 2000 en 2003 werkte ik met veel plezier bij het AVRO Radio 2-programma Schiffers.FM, waarbij een van mijn taken was het maken van reportages. Meestal waren dat interviews met artiesten, soms was het wat anders.

Een plek waar ik altijd graag naartoe ging was het Muziekcentrum van de (publieke) omroep, vlak achter het AKN-gebouw in Hilversum. Een creatieve broedplaats voor de Nederlandse omroeporkesten waaronder het Metropole Orkest.

Dat orkest had in die tijd een heel warme band met Radio 2, onder meer dankzij het toenmalig Gala van het Nederlandse Lied dat elk jaar werd georganiseerd.

Twee keer was ik in het hart van het Muziekcentrum, de grote repetitie- annex opnameruimte waar je een geweldige akoestiek hebt. Eén keer tijdens de repetities voor een concert met Bløf en een keer tijdens de voorbereiding voor een concert bij het Nederlandse Film Festival.

Dat laatste was een heel bijzondere ervaring, omdat bij dat concert de geweldige muziek van Rogier van Otterloo centraal stond. Dus daar zat ik, in een hoekje van het Muziekcentrum, met vòòr mij dat enorme Metropole Orkest die muziek van onder meer Soldaat van Oranje en Turks Fruit speelde. Kijk, Soldaat van Oranje is al imposant als je het uit een speaker hoort, maar als een orkest dat op een meter afstand van je keihard staat te blazen… dan is het wel even kippenvel.

Later heb ik het orkest nog vele keren gezien bij het genoemde Gala van het Nederlandse Lied, of tijdens de uitreikingen van de Gouden Harpen (waarbij het orkest bewees zelfs overweg te kunnen met Peter Pan Speedrock).

Een uniek orkest dus. Kijk maar op de clips hieronder. En dan krijg je te horen dat het orkest in één pennenstreek wordt opgeheven, als het aan het nieuwe kabinet ligt.

Het (mogelijke) verdwijnen van het Metropole Orkest doet het meeste pijn. Want terwijl de andere omroeporkesten en -gezelschappen in mijn ogen niet uitzonderlijk ánders zijn dan andere orkesten, is het Metropole dat wél. Het is het enige orkest in Nederland dat zich niet uitsluitend richt op klassieke muziek, maar juist op andere stijlen – van pop tot musical en van jazz tot wereldmuziek. Hoe veelzijdig wil je het hebben? Geen wonder dat ze tot ver over de landsgrenzen succesvol zijn, met de nodige Grammy Awards in de prijzenkast.

Maar ja, wat hadden we anders verwacht van een kabinet dat gedoogd wordt door de PVV waarvan Kamerlid Martin Bosma zich eerder dit jaar al niet zo heel erg lovend uitliet over het Residentie Orkest.

Kunst is van en voor de elite, niet voor de gewone man, en dus moet je het maar opdoeken. Kennelijk.

(Maar wat Bas Heijne in de hiervoor gelinkte blog al geheel terecht zegt: het voetbal is ook voor een elite. Een veel ‘lagere’, weliswaar, maar het blijft een relatief kleine groep die er plezier aan beleeft. En die subsidiëren we wél met veel plezier).

Ik moet er wel even van zuchten. Want als je nou één orkest in Nederland moet opnoemen waarvoor woorden als laagdrempelig, toegankelijk en populair gelden, dan is het ’t Metropole wel.

Dus opdoeken dat Metropole Orkest? Zijn ze nou helemaal gek geworden daar in Den Haag….?!

Een paar hoogtepunten van het Metropole Orkest: